Białe drobne powojniki

Czerwiec jest także czasem kwitnienia powojników. Bardzo zazdroszczę tym ogrodnikom, którzy mają sukcesy w uprawie powojników wielkokwiatowych. U mnie niestety, wszystkie kolejne chorują i zamierają. Z tego powodu sadzę odmiany odporniejsze, często bylinowe.

Na części płotu odbywa się teraz biały spektakl. Posadziłam tam odmianę powojnika Paul Farges (inaczej Summer Snow). Faktycznie jest to letni śnieg, plątanina pędów obsypanych malutkimi, pachnącymi kwiatami.

W powojnikach z grupy Vitalba cenię to, że są bezobsługowe. Można je wiosną przycinać, ale ponieważ u mnie jest to masa gałązek, czekam na nowe przyrosty i potem wycinam te pędy, które i tak nie odżyły po zimie. Ten powojnik rośnie na dość słonecznej części płotu, trochę jest podlewany przy okazji podlewania rabat, czasem podsypuje mu nawozu. Nie poświęcam mu specjalnej uwagi, jest dość samodzielny i silny.

W każdym roku pokrywa się dywanem białych kwiatków, które w końcu lata ustąpią miejsca puchatym owockom.

Teraz jest szaleństwo obfitości kwiatów, delikatnego zapachu i uwijania się owadów. Ta odmiana ma niewielkie, bezowo-białe kwiaty, ale dzięki ich obfitości jest nie mniej dekoracyjna od odmian wielkokwiatowych.

Bardzo podobne kwiaty, choć inaczej położone na pędach ma inny mój powojnik, tym razem powojnik mandżurski (Clematis mandschurica), który jest typowa byliną. każdej wiosny przycinam mu pędy przy ziemi, a w nowym roku wyrastają nowe. Nie jest to pnącze, ma dość delikatne gałązki, które wspieramy na sąsiednich krzewach. W czerwcu, na wysokości 1-1,5 metra pojawiają się skupiska drobnych, delikatnych białych kwiatów. U mnie ten powojnik rośnie w półcieniu, między krzewami, którym dodaje delikatności. A jego kwiaty wyglądają jak poniżej.

W moim ogrodzie, powojniki naturalne, botaniczne czują się bardzo dobrze, planuje poszerzyć ich zestaw. A o innych odmianach pisałam już wcześniej (np. tutaj).

Dla mnie są to dobre rośliny do kolekcji PP: posadź i podziwiaj (a w międzyczasie poleż na leżaku..)

 

Dzwoniące clematisy

Oprócz wielkokwiatowych odmian klematisów, w tym roku dosadziłam kilka z kwiatami w kształcie dzwonków.
Pierwsza odmiana to Walenburg z grupy Viticella, której kwiaty są szeroko otwarte, dwukolorowe. Każdy z czterech płatków jest cieniowany od karminowych brzegów do biało-zielonego środeczka.
Wyraźnie większe, też czteropłatkowe kwiaty ma odmiana Pamiat Serdtsa (grupa Integrifolia). Jej kwiaty mają nawet do 8-10 cm i tworzą wyraziste czysto fioletowe plamy. Ta odmiana może być sadzona także bez podpór, jako bylina (np. w ogrodzie fioletowym na dachu BUW).
A to ciekawostka-też cztery płatki, szeroko otwarte prawie jak liście koniczyny. Ale to zestawienie kolorów: białe płatki z zielonymi podwinietymi końcami, wyglądają jak wycięte z delikatnej krepiny. Jest to odmiana Alba Luxurians, grupa Viticella.

I na koniec- typowe dzwoneczki odmiany Etoile Rose, grupa Texensis. Niewielkie, cieniowane różowe kwiatuszki. Małe, drobne, niepozorne, ale też urocze...

Powojniki z grup Viticella, Integrifolia i Texensis mają same zalety: są w pełni mrozoodporne, ponieważ co roku wypuszczają nowe pędy od podstawy rośliny, jeśli wymagają cięcia to na wysokości 10-20 cm wiosną. Kwitną bardzo obficie i dość długo (zazwyczaj od czerwca aż do sierpnia) i nie wymagają zbyt skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Nie są gigantami - rosną raczej szeroko ale silnie - do 2-3 metrów wysokości, mogą obrosnąć płot albo stary pień albo wkomponować się pomiędzy inne rośliny. A ich urocze, delikatne kwiaty doskonale ubarwią płot czy ogrodzenie...

Purpurowe powojniki

W pierwszym tygodniu czerwca zaczynają kwitnąć powojniki (Clematis). W tym roku najobficiej obsypały się kwiatami dwie ciemopurpurowe odmiany: Romantika i Niobe.

Romantika należy do powojników wielokwiatowych późno kwitnących, chociaż u mnie zaczyna kwitnienie wcale nie później od innych. W tym roku rozrosła się imponująco, oplatając kilka konarów po starej brzoskwince, które są dla niej stelażem.

Jej kwiaty są cudownie niepokojące-aksamitne, bordowo-fioletowo-czarne, lekko zwieszające się z delikatnych łodyżek. Mają zmienną liczbe płatków: od 4 do 6 i ledwo widoczny jaśniejszy pasek na środku.
Szeroko otwarte ku górze i wyraźnie purpurowe są kwiaty odmiany Niobe, z grupy wielkokwiatowych wcześnie kwitnących. Jest to jedna z najpopularniejszych odmian o ciemnych kwiatach, co ciekawe, polskiej hodowli.

Jej gigantyczne, szerokie kwiaty mają ciekawy bordowy kolor z jaśniejszym środeczkiem i bladymi pręcikami.

Powojniki mają wiele zalet: przede wszystkim nie wymarzają tak łatwo jak róże. Można je sadzić przy starych drzewach, albo przy nowych pergolach, byle w miejscu dość słonecznym (ale cienistym u podstawy pnącza- najlepiej dosadzić tam inną roślinkę). Odmiany wielokwiatowe kwitną na pędach tegorocznych- a zatem przycina się je wczesną wiosną.

Naprawdę, warto spróbować uprawy powojników wybierając odmianę w ulubionym kolorze, a potem kolejną i jeszcze jedną...

Pastelowa jesień

Typowe kolory jesieni to kolory nasycone, ogniste: purpura, żółć, pomarańcz, pojawiające się na stopniowo przebarwiających się liściach. Miłą odmianą są subtelne i pastelowe kwiaty nietypowego powojnika, który właśnie rozpoczął kwitnienie.

Jest to powojnik barszczolistny (Clematis heracleifolia) zupełnie inny od typowych pnących kuzynów. Powojnik barszczolistny ma duże, trójlistkowe liście i sztywne, wzniesione pędy. Tworzy kępy o wysokości do 70cm i ma pokrój jak wiele typowych bylin rabatowych.
Jest to odporny powojnik, zarówno na przemarzanie jak i na choroby grzybowe, lubi wiosenne przycinanie, dzięki czemu przybiera pokrój zgrabnej kępki. Kwitnie w końcu lata - od sierpnia do pierwszych przymrozków. Jedną z polecanych odpornych i dekoracyjnych odmian jest właśnie ta - New Love PBR, tworząca kwiaty w delikatnym lawendowo-niebieskim kolorze.

Inne odmiany mają kwiaty trochę bardziej fioletowe lub bardziej białe, ale zawsze w pastelowej tonacji.

Powojniki z grupy Heracleifolia to doskonałe uzupełnienie przekwitających powoli rabat bylinowych...