Rehabilitacja żylistka

Dzisiejszy poranny spacer po ogrodzie pozwolił na uchwycenie urokliwych kwiatuszków żylistka (Deutzia scabra). Mój żylistek został kupiony jako trzmielina, przez co przycięłam go nie wtedy kiedy trzeba, więc ani się nie przebarwił jesienią (w końcu nie jest trzmieliną), ani nie kwitł (w końcu źle go przycięłam), jednak postanowiłam dać mu ostatnią szanse przed wyrzuceniem. Poniżej jest efekt tej szansy ostatniej!


Gęsto ułożone na gałązkach wiechy wielopłatkowych, postrzępionych białych dzwoneczków.
Kwiaty przyciągają sporo owadów, chociaż prawie nie pachną.Żylistek jest krzewem bardzo rozłożystym i całe gałęzie: od nasady do szczytu obsypują się kwiatami. Kwiaty pojawiają się na zeszłorocznych gałązkach, nie wolno go zatem przycinać jesienią (odwrotnie niż w przypadku trzmieliny)!

Oczywiście nie jest to krzew bardzo wymagający. Miejsce i warunki uprawy- jak dla jaśminowców, ale jest troszkę bardziej wrażliwy na suszę. W przeciętnych warunkach ogrodowych poradzi sobie świetnie, zwłaszcza jak dostanie od nas kolejną szansę!

Purpurowe powojniki

W pierwszym tygodniu czerwca zaczynają kwitnąć powojniki (Clematis). W tym roku najobficiej obsypały się kwiatami dwie ciemopurpurowe odmiany: Romantika i Niobe.

Romantika należy do powojników wielokwiatowych późno kwitnących, chociaż u mnie zaczyna kwitnienie wcale nie później od innych. W tym roku rozrosła się imponująco, oplatając kilka konarów po starej brzoskwince, które są dla niej stelażem.

Jej kwiaty są cudownie niepokojące-aksamitne, bordowo-fioletowo-czarne, lekko zwieszające się z delikatnych łodyżek. Mają zmienną liczbe płatków: od 4 do 6 i ledwo widoczny jaśniejszy pasek na środku.
Szeroko otwarte ku górze i wyraźnie purpurowe są kwiaty odmiany Niobe, z grupy wielkokwiatowych wcześnie kwitnących. Jest to jedna z najpopularniejszych odmian o ciemnych kwiatach, co ciekawe, polskiej hodowli.

Jej gigantyczne, szerokie kwiaty mają ciekawy bordowy kolor z jaśniejszym środeczkiem i bladymi pręcikami.

Powojniki mają wiele zalet: przede wszystkim nie wymarzają tak łatwo jak róże. Można je sadzić przy starych drzewach, albo przy nowych pergolach, byle w miejscu dość słonecznym (ale cienistym u podstawy pnącza- najlepiej dosadzić tam inną roślinkę). Odmiany wielokwiatowe kwitną na pędach tegorocznych- a zatem przycina się je wczesną wiosną.

Naprawdę, warto spróbować uprawy powojników wybierając odmianę w ulubionym kolorze, a potem kolejną i jeszcze jedną...

Świetlista tawuła japońska

W kolekcji roślin dla zapracowanych dzisiaj tawuła japońska (Spiraea japonica) odm. Goldflame.
Jest typowym krzakiem do wielobarwnych kompozycji, dekoracyjnym głównie dzięki delikatnie zabarwnionym liściom: od limonkowo zielonych, przez słonecznie żółte aż do różowo czerwonych. Kwitnie niepozornie, tworząc puchate różowe koszyczki, które są chętnie odwiedzane przez poszukujące nektaru owady.

Tawuła doskonale uzupełnia rabaty z krzewami- dodaje takiej jasnej i świetlistej radości.

Jest rośliną prawie bezobsługową. Wymaga jedynie wiosennego lub jesiennego (po kwitnieniu) cięcia aby nadać jej formę zgrabnego kopczyka. Nie osiąga wielkich rozmiarów (dorasta do 60-80 cm), nie tworzy rozłogów, nie zagłusza sąsiadów, nie wymaga okrycia na zimę i jest tania. A jesienią cudnie się przebrawia - ale teraz nie myślmy o jesieni!

A więc: gdzie by tu upchnąć w ogrodzie kolejną tawułkę?

Doskonałość irysów...

Jeszcze kilka irysów. Wyjątkowo delikatne o wąskich liściach przypominających sztywne trawy są irysy syberyjskie.

Które piękniejsze błękitno-fioletowe czy nieskazitelnie białe? Rosnący dziko w Polsce, dość powszechny, kosaciec żółty. Zdjęcie zrobione nad brzegiem rozlewisk i starorzeczy Wisły. W swoim naturalnym środowisku wygląda najpiękniej.

Prawda, że te kwiaty są doskonałe w swojej subtelności?